عجب!

میدونید ادمی که توی یک خانواده پر جمعیت بزرگ بشه شرایطش کاملا متفاوت میشه با یک خانواده کم جمعیت ... خیلی چیزا که شاید برای یک خانواده کم جمعیت نو برانه باشه برای من اهمیتی نداره:) ... و همینطور برعکس خیلی از حس های یک خانواده کم جمعیت رو من هیچ وقت احساس نکردم.

تو بین این احساسات و شرایط مختلف گاهی یه اتفاقایی میفته، واقعا میمونم

اصلا اولش خندم گرفت(خنده تلخ ولی) ... الان سر درد گرفتم :) هضمش سخته برام(:

دارم به این نتیجه میرسم هر چی ساده تر باشی و ساکت تر ... همونقدرم بیشتر مورد حمله قرار میگیری....

اما متاسفانه تو این شرایط راه پس نداری(یعنی نمیتونی ساده نباشی، ساکت نباشی) و برعکس هر چی پیش میره دوست داری ساکت تر و ساکت ترو ساکت تر باشی تا تمام بشی!